İncirköy'den İvrindi'ye; İnsanların ve Bir Ömrüm Hikayesi

Ben bu kitabı; Başucu kitabı olsun diye yazdım. Hep el uzatınca değilen, göz atılınca görünen, bahar kokusunda, seslerin sessizli­ğinde ve yaşam tadında olsun istedim. Hani kışa doğru, silkilmiş bir payam ağacının altından geçerken, buğday anızlı kıraç bir tarlada yorgun ve aç; bir payam ilişir gözüne yerde. Gözüne kestirdiğin iki taşla kırdığın payamı tüm dişlerine değdirerek yediğin gibi. Alıç'ın, çıtlığın, çitlenbiğin, keleğin, üzümün, haa bir de incirin tadını aldığın var ya o yarı kurupayam içinde; işte o tat da olsun istedim. Hani ağacın dibinde dört döneriz, bir daha, bir daha bulmak için ya, öyle bakılsın istedim. Hani bir kompozisyon yazarız; sınıfta en beğenilen diye okutur ya öğretmenimiz veya tüm okula spor salonunda, işte otadı yaşamak, yaşatmak istedim. Bu kitabı ben; "Oyuncakların elinde oyuncak olmayın" evet ama "çevrim içi" olun, haberleri, bilgileri ve sevgileri, hep "paylaş"ın diye yazdım.