Milli Edebiyat Dönemi Türk Şiirinde Benlik Algısı ve Kimlik Kurgusu

Toplumsal kimlik inşası, bir değişim/dönüşüm olarak görünse de milletin kendi değerlerine yaslanması ve özündeki tinsel değerleri sahiplenmesiyle gerçekleşir. Dönem şairleri de bu farkındalıkla toplumda bir uyanış ve millî bilinç oluşturmak için kimlik kurgusu için gereken unsurları ortak değerler dizgesi biçiminde metin düzlemine taşırlar.
Çalışmanın sınırları ise Millî Edebiyat Dönemi olarak yaygın biçimde kabul edilen 1908-1923 yılları arasını kapsamaktadır. Bu yıllar arasında Osmanlının yaşadığı değişime/dönüşüme hem tanıklık eden hem de yazdıklarıyla yol gösterici olan Mehmet Emin Yurdakul, Ziya Gökalp, Ömer Seyfettin ve Mehmet Akif Ersoy ise çalışmanın temel referansları oldular. Bunun yanı sıra aynı dönemlerde toplumun yeni kimlik kurmasında etkin rol oynayan metinlere de yer verilmeye çalışıldı. Ancak toplumu geleceğe hazırlayan ve millî bilinç oluşturmaya çalışan metinler öncelikle ve özellikle işlendi. Millî Edebiyat Dönemi, Türk milletinin kendini tanımlamaya çalışırken Tanzimat döneminde karşılaştığı ötekinin (Batının) gücünü ve kötücüllüğünü hissetmeye başladığı dönemdir. Öte yandan bu öteki ile karşılaşma diğer ötekilerin (Arap ve Fars etkisi) içinde erimeye başlayan benliğinin uyanışını da tetikler. Bu nedenle metinlerin özellikle Millî Edebiyat Dönemi ile sınırlandırılmış olması özel bir anlam ifade etmektedir.