Ruh Nedir?

İnsanoğlu, yaratılışının bir icabı olarak, tarihin her devrinde ruhun hakikat ve mahiyetini araştırmış, böylece kendi nefsinin şuur ve idrakine sahip olmak istemiştir. Gerçekten de bu istek, insan için bütün mülahazalardan, bütün düşüncelerden önce gelir. Her devrin fikir adamları, felsefecileri ruhun hakikat ve mahiyetiyle ziyade meşgul olmuşlar, bu vadide çeşitli fikirler ileri sürmüşler, eserler telif etmişlerdir. Bunlar içerisinde, vah-i ilahi'den meded almayıp, sadece kendi cüz'i ilim ve fikilleriyle hareket edenler, ruhun hakiki hikmeti üzerinde durmamış, onun yaratılış sırrına ve ihtiva ettiği derin manalara yeterince eğilememişlerdir; hatta bunlardan bir kısmı teasüh gibi en çirkin bir hurafeyi ortaya atıp, ruhun sürur ve sevincini elem ve kederlere inkılab ettirmişlerdir. Onu adi bir mahluk, vazifesiz bir varlık olarak telakki etmiş, ispirtizma gibi safsatalarla da hürmetini kırmış, o binler esrarı ihtiva eden Rabbani latifeyi sefillerin oyuncağı haline getirmişlerdir: Halbuki, ruh, Sani-i Zülcelal'in misilsiz bir eserdir ve O'nun gizli hazineleri olan Esma-i Hüsnası'nı açacak bir anahtar mahiyetindedir. O mahiyette herbiri, manen kainat kadar geniş, deste deste duygular, safha safha sırlar, nihayetsiz hazineler, alemi kuşatan yoğun hisler mevcuttur.